Een team als erfenis

Ik heb een nieuw huis. Dat huis heeft kunstgras in de achtertuin. De eerste drie rondleidingen aan familie en vrienden heb ik vooral veel verklaard en mezelf vrijgepleit: “dat is niet mijn keuze, raar ook, kan natuurlijk niet” (hierbij dan refererende aan vlinders en waterafvoer) “en ik ga dit zeker aanpakken!”

Veel managers zullen dit fenomeen herkennen wanneer ze leiding gaan geven aan een bestaande afdeling: “zelf had ik het team nooit zo samengesteld, niet mijn keuze, ga ik natuurlijk aanpakken.” Om zo zichzelf als manager alvast van de resultaten, of eigenlijk het gebrek eraan, vrij te pleiten.

Vol ambities voor een betere toekomst zien wat er had kunnen zijn maar wat er nu duidelijk nog niet is.

Enerzijds waarderen zij daarmee het werk van de vorige manager onvoldoende. Wat is de historie, wat is de dynamiek, wat maakt dat er gekozen is voor deze medewerkers? En wat zijn wél de positieve effecten van dit team? Anderzijds onderschat het geheel de diversiteit van de mens.

Op deze ‘overname-momenten’ sta je als manager langs de lijn, met mooie verwachtingen, te staren naar hoe het zou kunnen zijn. “Als ik nu helemaal op nieuw zou kunnen starten, dan ............”

En dat zien we veel bij leidinggevenden. Denkend over hoe het er uit zou zien als ze het helemaal zelf konden invullen, zonder erfenis.

Echter beter zou het zijn te dealen met wat er is. Te kijken met een andere blik. Wat is de andere kant van deze medewerkers? Wat brengen ze mee, dat ik nu nog niet zie? En hoe kan ik dat inzetten? Dit doe je onder andere door ze echt te leren kennen, ze te coachen, het veld in te stappen en de leiding te pakken.

Over het kunstgras kan ik ondertussen toegeven dat het enorm functioneel is. Het houdt de katten weg en de kinderen vinden het lekker zacht als ze van de schommel springen. En het onderhoud is heel simpel.

Mijn rondleiding van gisteren klonk dan ook heel anders, “dit is het gras dat er ligt, ik zie er de voor- en nadelen van. Ik laat het even liggen en ga er iets moois van maken.” Dat geeft ruimte.

En vergis je niet, ook opnieuw beginnen is niet zaligmakend. Het is nou ook weer niet zo dat zo’n prachtig nieuw-aangelegd grasveldje wel perfect blijft. Er komen kuilen in, er komt onkruid doorheen en een deel van het gras verdroogt met het warme weer. Ook bij een geheel door jou samengesteld team kom je voor verrassingen te staan. Die ene medewerker bijvoorbeeld die tijdens het sollicitatie gesprek toch echt anders uit de verf kwam dan nu op de werkvloer. Of die momenten dat je écht even niet begrijpt hoe ze dit nu zó hebben kunnen aanpakken?

Schakel dan bij, stap het veld in. Water het onkruid. Maai het gras regelmatig. Uiteindelijk geeft dat kleur (onkruid kan prachtige bloemen hebben), maakt ‘t het veld sterker, en vooral veel diverser!

 Leuk artikel? Volg Spijkman op LinkedIn om op de hoogte te blijven!