Er staat een man. Grijs, zeg gerust op leeftijd...

Tekst   Sip Koole

Het is voorjaar 2011 als ik de deur van ons kantoor in Leusden open zwaai. Er staat een man. Grijs, zeg gerust op leeftijd. Opvallend, want hij is een stuk ouder dan onze doelgroep. Vriendelijk ook. Bijna heb ik het gevoel dat ik te maken heb met een oude bekende. Toch ken ik deze man niet….

Hij vertelt mij dat hij net bij zijn tandarts vandaan komt. “Nog altijd in Leusden”, voegt hij er glimlachend aan toe. Bevreemdend.

"Kom verder", zeg ik dan maar (en ook dat is wat bevreemdend). Gelukkig komt op dat moment ook Roelien om de hoek. “Hé Bert! Wat leuk!”

Juist ja, zo’n situatie. Totaal verlies aan overzicht. Net ging deze man in mijn hoofd nog van Klant, naar Opa, toen Dorpsgek, nu Vriend van Roelien? En op welk punt besloot ik hem binnen te laten?!

Zo'n situatie waar je ineens middenin zit. Maar wat er precies gaande is....? Geen idee.

Een beetje zoals aankomen op een drukke netwerkbijeenkomst, waar je niemand kent, schuifelend naar de bar. Of een klantgesprek waar ze een spontane interne grap over tafel gooien, door jou onbegrepen of niet grappig bevonden. Of de keer dat ik dat schilderij uitpakte, op z'n kop hield en heel enthousiast "dank je wel" riep...

Ongemak. Amygdala op rood. Op zo’n moment voel ik mij even buiten de situatie geplaatst, als een buitenlander op bezoek in een nieuwe wereld. Schakelend op de nieuw ontstane situatie. Zoekend naar een kloppende manier om mij te gedragen.

Ik beschouw, overzie en probeer uit de grote etalage van gedragingen net die goede, die beste, die meeste ideale versie, te pakken.

Gelukkig komt dan ook mijn eeuwenoude stress-systeem in actie! ATTENTIE voor de vluchtroutes!We hebben allerlei slimme tactieken om angst en teleurstelling te verdrijven, om het eigen zelfbeeld te verdedigen. Bij mij is dat bagatelliseren en overmeesteren.

Iemand overmeesteren is natuurlijk een stuk gemakkelijker als je de situatie eerst een stuk onbeduidender maakt. Bagatelliseren is het wegwuiven van jouw bijdrage aan een probleem en het ontkennen van het belang van iets. Het is bijna de essentie van wat mensen afwerend gedrag noemen en komt heel veel voor. Als je slecht scoort op de tennisbaan, zeg je: “Ach, ik heb ook niet erg mijn best gedaan.” Of je bagatelliseert het belang van wat je moest doen: “Ach, ik ben nooit zo dol op tennis geweest.” Sommige mensen doen het al van tevoren: “Ik vind winnen helemaal niet belangrijk hoor, ik doe het vooral voor de lol.” Bij mij schoot deze vroeger zo ver door dat ik gewoon maar niet mee deed aan spelletjes, mijn aandeel zo verkleinend, want "ik vind kijken ook heel leuk, hoor".

Tegenwoordig neemt bij mij de vrolijke ontspannen energie het over, nieuwsgierigheid naar de nieuw ontstane situatie helpt ook bij het verkleinen. En dan overmeesteren: zo snel mogelijk in contact treden met de ander. Dat kan ik.

Toepassen op de man dan maar.

Roelien en hij zijn inmiddels gemoedelijk in gesprek. Het blijkt Bert Spijkman. Founding father van Spijkman! De vader, van de vrouw van de man (snap je het nog ;-)?), van wie wij Spijkman hebben overgenomen! Wat heerlijk. Toch een soort van opa!

Aan de keukentafel vertelt hij over vroeger. Hoe hij in 1993 is begonnen. Dat SPIJKMAN TRAININGSCENTRUM BV een bureau was met focus op salestrainingen, met veel trainers, lease auto’s en eigen trainerszalen. Dit alles voor de autoverkopers en de accountants (een opmerkelijke combinatie).

Hij is trots op het feit dat wij het hebben overgenomen en zijn naam hebben behouden. En wij zijn blij dat hij dit hier, nu met ons komt delen.

Gefeliciteerd meneer Spijkman: dit jaar bestaan we met z’n allen 25 jaar!

 Leuk artikel? Volg Spijkman op LinkedIn om op de hoogte te blijven!