Ik sta in de winkel tegenover de verkoopmedewerker.

‘Het spijt me, maar uw koffieapparaat is nog niet terug van de fabriek.’ Ze kijkt me niet aan, staart naar haar voeten. ‘Ik geloof dat ze nog bezig zijn maar dat weet ik niet zeker.’ 

Mijn luxe bonenmaler is al vijf weken weg voor reparatie. Een reparatie die, zo werd me eerder verteld, vier werkdagen zou duren. 

‘Hebben jullie contact gehad met de fabriek?’ vraag ik.
Ze kijkt naar collega die ook z’n schoenen aan het inspecteren is. 

‘Ik weet het niet mevrouw, dat moet ik navragen aan mijn leidinggevende.’
De leidinggevende wordt gehaald. Deze weet ook niet waar de koffiemachine is, hij heeft hem zelf niet opgestuurd, dat was iemand anders. Maar hij belt de fabriek wel even. Na een kort gesprek hangt hij op.

‘Mevrouw uw koffiezetapparaat is niet in de fabriek.’

‘Oh dan is hij zeker hier.’ Antwoord ik hoopvol.

‘We hebben overal gekeken maar hier zien we hem niet staan. En hij is ook niet aangemeld in het reparatiesysteem, dus we weten het niet.’
Nu bestudeer ik mijn schoenen die inmiddels  vol moed gezakt zijn. Ik wil gewoon mijn kopje koffie…

‘Ik heb hem niet opgestuurd.’ Zegt hij nogmaals.

‘Nou ik had hem echt ingevoerd en daarna aan het magazijn gegeven.’ Zegt de verkoopmedewerker.

‘Heb ik niet gezien.’ Stamelt haar collega. 

‘Sorry mevrouw, maar we kunnen niets voor u doen.’

Wat is eigen verantwoordelijkheid? 

Het pakken van de invloed die je zelf hebt op de situatie zonder je afhankelijk op te stellen van een ander. Bij het nemen van je eigen verantwoordelijkheid ga je er niet van uit dat een ander doet wat jij verwacht. Of dat dingen in orde worden gemaakt zonder dat jij hier iets mee hoeft te doen. Iemand die zijn of haar eigen verantwoordelijkheid neemt, stelt zichzelf regelmatig de vraag: ‘Wat kan ik hier zélf aan doen?’

Wie is er verantwoordelijk?

Binnen eigen verantwoordelijkheid vervalt dus de vraag wie er verantwoordelijk is, omdat iedereen dat is. Er is geen sprake van ‘jij moet dit doen’ of ‘ik dacht dat jij…’ in eigen verantwoordelijkheid ga je uit van je eigen kracht. Wat kun jij doen? Waar kun jij invloed pakken? Als je hiervoor een ander moet aanmoedigen, of een telefoontje moet plegen, dan doe je dit omdat je daar eigen invloed kunt nemen. Bij eigen verantwoordelijkheid neem je dus een actieve houding aan om een doel te bereiken, onafhankelijk van de rol van anderen.

Wie was er dan verantwoordelijk voor de koffie?

In het bovenstaande voorbeeld, was de winkel verantwoordelijk voor mijn koffiemachine, omdat zij deze hadden ingenomen. Maar wie was er persoonlijk verantwoordelijk voor het laten maken (en niet kwijtraken) van mijn machine? Alle medewerkers hadden het idee dat een ander had moeten zorgen voor de machine. De verkoopmedewerker vindt dat de magazijnmedewerker had moeten opletten. De magazijnmedewerker is van mening dat de fabriek ervoor had moeten zorgen. De filiaalmanager heeft geen idee wie het had moeten doen. Maar hadden zij ook zelf hun aandeel kunnen nemen? Hadden ze zelf invloed gehad? 

De verkoopmedewerker had invloed op het afgeven aan de magazijnmedewerker, maar had ook na vier dagen even kunnen navragen bij de fabriek of de machine aan was gekomen. Of had de magazijnmedewerker hier op kunnen wijzen. Deze medewerker had kunnen vragen om een ontvangstbevestiging van de machine in de fabriek. De fabriek had na het aanmelden van de machine kunnen informeren naar de verzending hiervan. De leidinggevende had het hele proces beter kunnen overzien. Door hun eigen verantwoordelijkheid te nemen en de invloed die ze hadden te pakken, had het proces veel soepeler gelopen.

En dan had ik wellicht vanochtend een kopje koffie kunnen drinken. Hoe kan ik daar mijn eigen invloed eigenlijk op pakken?